آمر?کا چه زمان? دست از سر ا?ران بر م? دارد؟!
دوشنبه, ۲۵ آذر ۱۳۹۲، ۰۴:۵۵ ب.ظ
از همان دقا?ق اول?ه که خبر توافق ژنو به ا?ران رس?د تا روز پنج شنبه که ا?ن توافق رسما از سو? ا?الات
متحده آمر?کا نقض شد، افکار عموم? داخل? نتوانستند نگاه خود را به وعده‌ها? کاخ سف?د روشن و
خوشب?نانه کنند؛ بس?ار? هر لحظه منتظر نقض پ?مان از سو? آمر?کا بودند و با توجه به سابقه س?اه
واشنگتن، به عهدشکن? آن ?ق?ن داشتند. تا ا?نکه روز پنج شنبه آمر?کا رسما ز?ر م?ز مذاکره و توافق زد
و موج جد?د تحر?م ا?ران را آغاز کرد.
به گزارش سرو?س س?اس? جهان ن?وز، البته مقامات آمر?کا هنوز نپذ?رفته‌اندکه نقض پ?مان کرده اند. آنان مدع? اند که در توافقنامه ژنو در مقابل انبوه امت?ازات? که گرفته اند، تنها تعهد داده‌اند که تحر?م ها? مرتبط با موضوع هسته ا? وضع نکنند! البته برخ? د?گر از آمر?کا?? ها حت? مدع? اند که م? توان در موضوع هسته ا? هم بر تحر?م ها اضافه اما زمان اجرا? آن را به شش ماه بعد موکول کرد!
ا?ن رفتارها? زورگو?انه و طلبکارانه در شرا?ط? به مرحله عمل عل?ه ا?ران رس?ده که از همان روزها? اول پس از توافق ژنو هم، مقامات آمر?کا?? رسما پذ?رفتن حق غن?ساز? ا?ران را رد کردند و حت? باراک اوباما بار د?گر ا?ران را تهد?د نظام? کرد.
از سو? د?گر با وجود آغاز اقدامات اعتمادساز طرف ا?ران? طبق توافق ژنو، طرف غرب? همچنان حاضر به تعل?ق بخش کوچک? از تحر?م‌ها که وعده کرده، نشده است.
بس?ار? از فعالان س?اس? بر ا?ن باورند که ا?ن رفتارها? تامل برانگ?ز آمر?کا با توجه به کارنامه بلندبالا? ضدا?ران?اش، بع?د ن?ست اما نگاه و رو?کرد هوشمندانه درباره مذاکرات هسته ا? و نحوه مواجهه با آمر?کا و غرب ضرور? است.
در ا?ن زم?نه بازخوان? بخش? از ب?انات مهم مقام معظم رهبر? که مقامات آمر?کا?? هر ساله با عملکردشان آن را تا??د م? کنند، برا? ت?م مذاکره کننده ا?ران? راهگشا و درس آموز است.
حضرت آ?ت الله خامنه ا? هفتم خرداد 82 در دیدار نمایندگان مجلس ششم عنوان کردند: «آنچه را که دشمن هدف گرفته، این است؛ باید به این موضوع توجّه داشت. دشمن، سیاسى و سیاستمدار است؛ مغزِ طرّاحِ سیاسى دارد، فکر مى‌کند که چه‌کار باید بکند. یکى از طرّاحیها این است که حرف آخر را اوّل نزنند؛ آرام آرام و بتدریج طلبکارى ایجاد نمایند و طرفِ مقابل را وادار به عقب‌نشینى کنند. به‌مجرّدى که عقب‌نشینى کردید، طلبکارى دیگرى شروع خواهد شد. حالا بعضیها مى‌گویند چیزى بدهیم، چیزى بگیریم! بدهیمش درست است، بگیریمش درست نیست؛ هیچ چیز نخواهند داد. شعارهایى را درست مى‌کنند؛ ایران را در محور شرارت گذاشته‌اند. فلان کارها را بکنیم تا ما را از محور شرارت بردارند! این شد حرف؟! غلط کردند گذاشتند که حالا بخواهند بردارند. دوباره و هر وقت لازم شد، ما را در محور شرارت مى‌گذارند. اگر قرار است قدرتى این امکان و توان را پیدا کند که اخمهایش را در هم بکشد و بگوید من قوى هستم و مى‌زنم و مى‌بَرم و مى‌بندم؛ حواستان جمع باشد، انسان جا بخورد، این جاخوردن، حدّ یقف ندارد؛ شما این سنگر را عقب مى‌نشینید، فرض کنید فلان الحاقیه را قبول مى‌کنید، بعد یک مطالبه دیگرى را مطرح مى‌کنند: فلان دولت غیرقانونى را به رسمیت بشناسید! باز همان فشارها و همان تهدیدها. به‌مجرّدى که فلان دولت غیرقانونى را به رسمیت شناختید، باز یک درخواست دیگر مطرح مى‌شود: اسم اسلام را از قانون اساسیتان بردارید! شما باید ذرّه‌ذرّه عقب بنشینید؛ این حدّ یَقِفى ندارد. من این موضوع را بارها به بعضى از مسؤولانى که دچار وسوسه و واهمه‌هایى بودند، گفته‌ام که حدّ یَقفِ فشار آمریکا کجاست؛ آن را مشخّص کنید، که اگر به آن‌جا رسیدیم، دیگر بعد از آن هیچ فشارى علیه ما نخواهد بود. من عرض کنم حدّ یقف کجاست؟ آن‌جایى است که شما - که چنین حقّى را نه شما دارید، نه من - از طرف ملت ایران اعلام کنید که ما اسلام، جمهورى اسلامى و حکومت مردمى را نمى‌خواهیم؛ هر کسى که شما مصلحت مى‌دانید، بیاید در این مملکت حکومت کند! این حدّ یَقِف است؛ اوّلِ اسارت مملکت. مگر مى‌توانیم؟ من و شما مگر مى‌توانیم مملکت را به دست دشمن بدهیم؟ مگر ما چنین حقى داریم؟ این ملت ما را براى این سرِ کار نیاورد.»
منبع :جهان ن?وز
ممنون ازحضورتون
?اعل?...